Omarama

Omarama 18 december

Vandaag lekker rustig van start gegaan. Na een wat laat ontbijt in de auto gestapt richting Omarama. Plaatsje zuidelijk van ons wat op 30 kilometer afstand ligt. Onderweg de afslag richting Ohau Lake genomen. Bij het meer hoort ook een erg klein dorpje waar wat huizen staan maar verder is het ook hier met name gericht op de toeristen die vanaf het weekend moeten gaan komen. Wel weer een mooi uitzicht over the Southern Alps. Vervolgens weer terug gereden en bij het eerste restaurantje gestopt om wat te drinken. Achter dit restaurant was een kleine rondleiding aan de gang over het opdrijven van schapen door de honden. Een hond kan met gemak een groep van zo’n 500 schapen bijeen drijven. De schapen maar ook andere dieren gaan direct in groepen bij elkaar lopen zodra een hond in de buurt komt van de dieren. Zo is het voor een hond eenvoudig om de dieren op te jagen. De honden worden met 5 verschillende fluitjes aangeleerd om rechts, links, naar voren of naar achteren te gaan. Laatste signaal is om terug te komen. Een schaapshond is na 6 maanden goed inzetbaar en dit duurt tot 12 a 13 jaar.

Hierna even langs gegaan bij het Visitor Centre. Er is niet veel te doen in Omarama. Uiteindelijk wel een wandeling gevonden naar de Clay Cliffs.  Omarama is een plaatsje van 800 inwoners en het ligt op een kruising van de doorgaande weg naar het zuiden en de weg naar de oostkust. Eigenlijk rijd iedereen hier gewoon even doorheen of stopt slechts voor wat eten. Dus voor het wandelen maar even wat gegeten. Wij aten gelukkig binnen. Er was een man die een grote steak met patat had genomen en dit buiten had gezet. Hij moest nog even wat van binnen halen en toen had een meeuw zijn steak al te pakken. Meeuw er kort mee vandoor want de steak bleek te warm.

Na het eten onderweg naar de wandeling bij de Clay Cliffs. We misten echter de juiste afslag en kwamen op een gravelweg terecht. Na een paar kilometer stond er een politiewagen en een omgevallen campervan met wat, hoe kan het ook anders Japanners. Ze hadden waarschijnlijk te hard over de gravelweg gereden. Nadat we onze weg weer vervolgd hadden toch maar eens gevraagd waar die kleirotsen nu eigenlijk waren.  We moesten dus een kilometer of 10 weer terug over het gravel. Dus omgedraaid en toen de campervan toch maar even vastgelegd op de plaat.

Bij de afslag naar de Clay Cliffs kon je de auto parkeren of doorrijden over privé land. Zoals echte Hollanders hebben wij dus geen NZ$ 5 betaald om over dit land te rijden want als je ging lopen was het gratis. En aangezien we het vandaag rustig aan gingen doen maar wel even moesten uitlopen hebben we dus weer zo’n 9 kilometer gewandeld. Tijdens de wandeling kreeg Carla een bij tussen haar bril en haar gezicht. Ze schrok en werd gestoken net bij haar oog. Direct geprobeerd om troep eruit te krijgen en dat lijkt wel gelukt. Dus gelukkig viel het mee. Geweldig gezicht die kleirotsen. Wel heel vreemd hoe dit moet zijn ontstaan. Klei, met grind en grote kiezels. Als je tussen de rotsen stond en de wind trok even aan dan hoorde je het gruis op de grond terechtkomen. Je vraagt je wel af hoe lang zoiets dan blijft bestaan. Doordat het niet zo goed staat aangegeven en er ook weinig info over te vinden is, komt er ook niet zoveel volk op af. Carla moest het vandaag stellen zonder haar loopschoenen. Nog geen winkel kunnen vinden in deze kleine plaatsjes waar je knappe wandelschoenen kan kopen.

Op de terugweg naar Twizel toch met verbazing zitten kijken naar de vele koeien die hier tegenwoordig rondlopen. Je ziet weilanden met zo’n 200-300 koeien. Als je dan 500 meter verder bent krijg je weer zo’n grote groep. Af en toe ook grote groepen schapen. Hier is dus nog zeker ruimte om boer te zijn.

Het weer was vandaag wederom perfect. Zon en wolken bij 20-22 graden. Wel een beetje wind maar misschien is dat ook wel goed, anders wordt het nog te warm. De voorspelling gisteravond was heel erg slecht met erg veel onweer. In het plaatsje Mayfield, hier niet zover vandaan, is eergisteren een gigantische hagelbui neergekomen met hagelstenen zo groot als eieren. Het hele dorpje was in een mum van tijd wit en de oogst compleet vernield.