Twizel naar Timaru

Twizel naar Timaru 19 december

Vanmorgen na het ontbijt vertrokken uit Twizel. Het eerste stuk tot Omarama hadden we gisteren ook al gereden. Vanaf Omarama hebben we een stuk via de Waitaki scenic route gereden. Eerste stop was bij het Benmore Lake en daarna de 2e stuwdam van de wereld. De Benmore stuwdam. In 1988 hebben we alle stuwdammen bijna gezien op het Zuidereiland. Maar we begrijpen nu wel waarom ome Jan toen zo enthousiast was over de stuwdammen. Wat een imposante bouwwerken. Vandaag weinig water dat door de krachtcentrale heenging, maar wat is dit groot. Je kan zelfs over de dam naar de andere kant rijden met de auto. Het water uit het Benmore Lake stroomt door in het Aviemore Lake en uiteindelijk in de Waitaki rivier via de Waitaki Stuwdam.

In Kurow even langs het Visitor Centre gereden en gekeken wat we vandaag zoal zouden gaan doen. Besloten om een deel van de dag door te brengen in Oamaru in het Victoria Precinct. Hier staan allemaal oude gebouwen en in die gebouwen zijn musea en winkeltjes gehuisvest. Voordat we Oamaru bereikten zijn we even gestopt bij een rotsformatie waar Maori tekeningen te zien waren. Als je richting de rotsen loopt zie je allemaal gaten in de rots waar zwaluwen en duiven in vliegen. Bij de tekeningen aangekomen vraag je jezelf af waarom je hiervoor bent gestopt. Vrijwel niets van te zien en veel tekening zijn gewoon weggekrast. Voor die tekeningen staat dan een bord met wat de tekening voorstelt. Wij vonden het eigenlijk niet indrukwekkend.

Hierna doorgereden naar Oamaru. Omgeving wordt steeds groener en zelfs de heuvels zien er groen uit. Duidelijk te zien dat er de afgelopen veel regen is gevallen in deze omgeving. Wij hebben dus veel geluk gehad en ons rondje over het Zuidereiland goed gegokt. In Oamaru reden we direct naar de parkeerplaats van het Victoria Precinct en ze hadden inderdaad niet te veel gezegd. Oude gebouwen met mooie voorgevels. Ieder gebouw dat je binnenstapt is maar weer de vraag wat er achter die gevels zal staan. Het eerste gebouw had op de 2e verdieping een zaal vol met schilderijen, maar ook allerlei sieraden en kleden. Ook winkeltjes met allerlei stenen onderzetters, muntenverzamelingen, kleding. In een winkel met glas aan de praat geraakt met een Engelsman die sinds 2 jaar in NZ woont. Hij was 27 jaar terug getrouwd met een vrouw uit NZ en nu dan in NZ woonachtig. Geluncht in een café met prima eten. Na de lunch liepen we tegen een Nederlands stel op waar we mee in het vliegtuig (achter elkaar) hadden gezeten.  Ze waren in 3 weken door heel NZ gegaan met een groepsreis (bus) en hadden nog 1 dag te gaan voordat ze verder gingen voor een langere periode in Australië. Daarna weer wat winkeltjes aangedaan en uiteindelijk terecht gekomen in een Limestone galerie. Stonden mooie beelden die allemaal waren gereserveerd door mensen van over de hele wereld. Er staat er nu ook een van ons bij. De eigenaar, Ian Andersen, kon ook goed vertellen over zijn beelden.

Hierna zijn we richting Waimate gereden. Ome Jan had hier zijn eigen aardbeikwekerij. Bij de afslag Waimate zijn we de aardbeiroute gaan rijden. Uiteindelijk door Waimate gereden en het enige wat aan aardbeien te zien was, waren twee fruitstalletjes. Nadat we de  aardbeiroute achter ons hadden gelaten kwamen we eindelijk een veldje met aardbeien tegen.

In Timaru aangekomen zijn we direct naar het Visitor Centre gereden om een motel te boeken. Helaas bleek het al gesloten te zijn. Maar gelukkig zijn we in het bezit van een goed boek met allemaal motels. Carla zocht er eentje op en toen zei ik dat ik er wel even heen zou rijden. Inderdaad, ik doe net of ik hier thuis ben. Door het centrum heen en daar was het motel dat Carla had uitgezocht. Zelfs het restaurant waar we gaan eten ken ik van vorig jaar. Als de kok niet is vertrokken dan gaan we het vanavond treffen. Helaas of de kok er nog werkt weten we niet.

Net terug van het eten: Restaurant was hartstikke vol met grote groep die kerst aan het vieren waren met waarschijnlijk hun werk. Uiteindelijk bij de Lone Ranger gegeten. Hele grote tent met heel veel tafels. Heel veel klanten maar nog plek voor ons. Eten was prima, gelukkig kleine porties besteld en dat was al voldoende. André zou hier direct voor het grote portie spareribs gaan. Ongelooflijk wat je dan op je bord krijgt.